Daar doe je het voor

Heel sporadisch kan ik bevangen worden door existentiële twijfel aan mijn bestaan als schrijver. Maar in contact met lezers verdwijnt daarvan gelukkig elk spoor.
Zoals deze week toen ik weer een middelbare school bezocht. Ik kwam in drie klassen met pubers en voor veel van hen is lezen een hele opgave.

Samen met docenten hadden ze zich voorbereid op mijn komst, er was voorgelezen uit mijn boeken en sommigen hadden zelf ook iets gelezen.

Ik werd geraakt door de openheid van enkele leerlingen die vertelden over hun leeservaring.
Eén was gegrepen door 'Liedje van verdriet' dat gaat over Esther wier oudere zusje Judith is verongelukt. De leerling had een broer verloren door een ongeluk. Uiteraard vond hij het een confronterend boek, maar hij vond het wel fijn om het te lezen.

Mijn laatste boek 'Zat' - over Roos die een moeder heeft met een drankprobleem-, had bij meer leerlingen indruk gemaakt. Een jongen die moeite heeft met lezen zei trots dat hij het in een uur uit had. Een ander had het zelfs voor de tweede keer gelezen.
Mijn boek is vooral ook bedoeld voor jongeren die moeite hebben met lezen. Van zulke leeservaringen kan ik dan ook blij worden.

Voor kinderen in een vergelijkbare situatie kunnen zulke boeken steun en herkenning geven.

'Maar ook als je zoiets niet zelf hebt meegemaakt, is het goed om zo'n boek te lezen,' zei een leerling. 'Je begrijpt dan beter wat anderen uit je klas meemaken.'

Zulke reacties geven mij veel voldoening, daar doe je het voor. Tegelijkertijd vind ik het schrijnend te weten dat de situaties die ik bedenk voor mijn boeken, harde werkelijkheid zijn voor kinderen. Zij dragen te jong een zware last op hun schouders en moeten zorgen voor hun ouders, terwijl ze zelf nog zo kwetsbaar zijn.

http://www.annievangansewinkel.nl/boeken/liedje_van_verdriet.cfm
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2010/08/zat.html