Met onze leesclub vieren we binnenkort ons tienjarig bestaan en dankzij de club heb ik al heel wat boeken gelezen die ik anders waarschijnlijk niet ter hand had genomen.
Op voorhand heb ik moeite met boeken die ver weg spelen, of lang geleden of erg dik zijn. Hoewel... ik vloog door de zeven dikke delen van Het Bureau van Voskuil, boeken over (West-)Afrika kunnen er niet genoeg verschijnen en ook historische boeken slepen me soms mee.De keuze van onze leesclub 'dwingt' me om over die dwaze zelf opgeworpen schuttingen heen te kijken.
Zo was er bijna tien jaar geleden dat heerlijke boek 'Balzac en het Chinese naaistertje' van Dai Sijie. Twee jongens ontdekken de liefde voor een meisje én de literatuur, ondanks hun heropvoeding bij de culturele revolutie in China.
Er bestaan veel leesclubs in ons land en die hebben doorgaans een hoog gehalte van 50+ vrouwen. Nu ben ik dat zelf ook, maar ik vind het verfrissend dat wij gelukkig een gevarieerde samenstelling hebben met ook mannen en 50- ers.
Bovendien combineren wij de gedachtewisseling over boeken met een brunch. Gelukkig zitten er ook keukenprinsen en -prinsessen in de groep. Wij laten ons de boeken goed smaken.
Aan leiding doen we niet en in overleg komen we telkens tot de keuze van een volgend boek.
Na tien jaar is me dat schimmige proces overigens nog altijd niet duidelijk. Meestal duurt de besluitvorming lang, ook omdat we graag boekentips van elkaar horen. Boeken en recensies gaan rond en de meningen over een voorstel zijn al dan niet gefundeerd, bijvoorbeeld:
- van die schrijver hebben we al ooit een boek gelezen (dat weerhoudt ons er niet van om het argument een andere keer terzijde te schuiven; het volgende boek van Dai Sijie viel ons trouwens allemaal tegen.)
- die schrijver ziet er niet leuk uit (ooit mijn ridicuul oppervlakkige 'njet')
- niet weer een boek over de oorlog (maar wat waren we laatst onder de indruk van 'Ademschommel' van Herta Müller).
Wel opmerkelijk dat de boeken die we het afgelopen decennium lazen, toch verdacht veel voorkomen op de lijsten van leesclubfavorieten.
Zijn we dan toch niet zo bijzonder en eigengereid als we denken?
Dit lazen we: http://www.tonvandenborn.nl/leesclub.htm
Voor de eerstvolgende keer staat een klassieker op het menu, 'Vaders en zonen' van Toergenjev.
Een echte klassieker, inderdaad. Al moet ik zeggen dat ik alleen nog wist dat mijn uitgave (uit 1974 zag ik net)geel was. Dus misschien ga ik het ook nog eens lezen. In mijn herinnering was het een aardig boek. Maar waar het nou over ging.....
BeantwoordenVerwijderen