Sleutelen aan de structuur

Sinds enkele weken sleutel ik aan de structuur van mijn boek Vrome Vrouwen (werktitel). Dat maakt deel uit van de ingrijpende revisie, ook aan stijl en inhoud, die nog wel enkele maanden zal vergen.
Maar het wordt nu al beter, hoewel ik op dit moment vooral danig geschoven heb met tekstblokken.
In mijn eerdere blog Vrome Vrouwen terug naar de schrijftafel maakte ik de vergelijking met het blokkentorenspel Jenga, beducht dat het verhaal door die ingrepen zou instorten.
De inhoudsopgave van versie IV ben ik te lijf gegaan met een rode stift die alle verplaatsingen aangeeft voor de nieuwe versie. (foto)
Tot dusver is het verhaal ondanks dat schuiven overeind gebleven, al voelt de opzet van werkversie V nog wat wankel. Waar eerst iets stond, is nu een gat. Een hoofdstuk is verdwenen, een ander grotendeels opgedeeld over de andere. In inhoud dubbelt het soms nog, overgangen zijn niet logisch meer. Nieuwe inleidende en verbindende teksten zijn nodig. En daar tussendoor duikt geniepig af en toe de vraag op: is dit nu echt beter?
Toch zie ik nog steeds waar ik met het boek heen wil en ik heb vertrouwen, in het verhaal en in mezelf.

Ooit zat ik op de MMS

Ooit, van 1966-1971 dus ver in de vorige eeuw, zat ik op de MMS Maria Auxiliatrix in Weert. In 1968 bij de invoering van de Mammoetwet ging de school op in scholengemeenschap Philips van Horne. Ik bewaar goede herinneringen aan de school. Het eerste jaar heb ik nog de Ursulinen meegemaakt, directrice mère Michaele en lerares geschiedenis en vormingsles mère Annuntiata, maar bij ons stonden de nonnen vooral bekend als 'Piep en Tip'.
De MMS was een veelzijdige opleiding. Je kon er alle kanten mee uit, alleen gaf zij niet rechtstreeks toegang tot de universiteit zoals gymnasium en HBS.
Op facebook Philips van Horne 50 jaar is ook aandacht voor oud-leerlingen en nu staat er een bericht over mij.
Over toen en over wat er van het MMS-meisje is geworden.

https://www.facebook.com/pvh50/