De weg van verbeelding

Voor de tentoonstelling Point of no Return in Wageningen heb ik zes interviews gemaakt met deelnemende kunstenaars. Ze verschenen onder meer in Hoog en Laag en op de website Cultuur in Wageningen. Deze week het zesde en laatste interview, met July Leesberg.


July Leesberg schildert de weg van verbeelding die ze wil volgen


De richting is duidelijk, het eindpunt niet


Door Annie van Gansewinkel    

July werkt aan haar schilderij voor Point of no Return.
  Foto: Salman Ezzammoury

WAGENINGEN – Tot 21 december is in Wageningen, Binnenhaven 7, de tentoonstelling Point of no Return te zien waaraan 22 kunstenaars meedoen. Een van hen is July Leesberg.  

Het grote doek waar July Leesberg de laatste weken voor de tentoonstelling laag voor laag aan werkt, is zeker niet haar eerste opzet. Ze laat een groot aantal schetsen, foto’s en kleurproeven zien die aan dit uiteindelijke werk voorafgingen. Ze experimenteerde met het verloop van kleuren om de leegte in de verte te kunnen schilderen.
Op het schilderij zonder titel staat een landschap met in elk geval een weg. De richting is duidelijk, waar hij uitkomt niet. Die weg staat symbool voor het hele wordingsproces van dit schilderij en misschien ook wel voor het professionele leven van July Leesberg.
Ze wijst naar het schilderij: ‘De richting zie ik wel. Ik moet de weg van de verbeelding volgen en met open ogen waarnemen. Ik probeer de dingen te zien zoals ze zijn, niet zoals je veronderstelt dat ze zijn.’
Dit schilderij ziet ze als een logisch vervolg op eerder werk. ‘Mijn beste werk zijn wegen,’ heeft ze ontdekt. Ze vindt het ook spannend om de snelheid weer te geven. Ze heeft ervan genoten om dit schilderij te maken en er veel van geleerd. ‘Dit schilderproces was dus zelf ook weer een weg.’

Landschappen van nu
Sinds 2006 wil ze de landschappen van nu vastleggen, zoals moderne windmolens en het havengebied van Wageningen geïnspireerd op New York (bv. ‘Manhattan aan de Rijn 2’, aangekocht door museum de Casteelse Poort in Wageningen. Overigens heeft July Leesberg in dat museum ook een tentoonstelling van 25 november tot en met 13 januari 2013 ).
Door langdurig verblijf in het buitenland is July met andere ogen naar haar eigen land gaan kijken. ‘Zo prachtig als een akker geploegd kan zijn, zo schitterend is een industrieterrein waar eindeloze velden van gekleurde limonadekratten uitgestald zijn. Nederland is een park. Aangelegd en ontworpen. Je kunt daar je twijfels bij hebben: het levert nieuwbouwwijken en asfaltlijnen op. Rokende fabrieken en een vervuild milieu. Maar die eindeloze herhaling en keurige opeenstapeling kan ook ontroeren.’
Ze wil met een open blik kijken, niet wegkijken. ‘Als ik de heide zou schilderen, zou ik het bankje, de prullenbak en de slagboom niet weglaten. De hedendaagse omgeving heeft zo een eigen schoonheid, in elk geval is ze fascinerend en intrigerend.’
July Leesberg wil blijven leren. ‘Ik wil alleen nog maar schilderen, durven dingen te laten mislukken en steeds betere werken maken.’
Ze wijst naar haar werk voor deze tentoonstelling. ‘Het toont de weg waarop ik me realiseerde dat ik niet meer achterom wil kijken. Je kunt op dit werk zien dat er overal langs de weg afleiding is. Maar de blik is nu op de einder gericht. Ik weet waar ik heen wil. Er is geen weg meer terug.’


De tentoonstelling is nog te zien tot 21 december in het 'gebouw achter de vaas', Binnenhaven 7 Wageningen. Zaterdag en zondag van 11-17 uur.
's Avonds (20.00 uur) op 14 december Salon over Transition Towns en op 21 december feestelijke afsluiting. Toegang gratis.

Website tentoonstelling Point of no Return