Wiegen

Meer dan een halve eeuw (dat klinkt wel heel stokoud) loop/vlinder/strompel/jaag/dartel/struikel/drentel/dwaal - afhankelijk van de momentopname - ik al op deze aardkloot. Toch verras ik mezelf nog steeds, gelukkig maar.
Het was me onder het douchen nooit eerder opgevallen, maar een paar maanden geleden ontdekte ik ineens pas dat ik daarbij zachtjes sta te wiegen. Van links naar rechts schommel, met slechts een lichte amplitude.
Die ontdekking deed me meteen denken aan het gedicht Zeezucht dat ik ooit schreef voor de tentoonstelling 'Lichaam' die ik in 2006 hield met beeldend kunstenaar Marijke Pielage.

zeezucht

vederlicht wiegend
geen dwang.
dansend op tederheid,
nooit bang.
er is geen weg terug
naar dat stille feest.
maar waarom trekt aan je
waar je ooit bent geweest?

Wat bedoelt de dichter precies? Dat weet ik ook niet, dit gedicht is intuïtief ontstaan, maar een psycholoog/iater zou kunnen zeggen dat het gaat over een terugverlangen naar de baarmoeder. Vandaar ook dat wiegen onder de douche?

Vandaag las ik in dagblad Trouw over een onderzoek van de Universiteit van Genève. De geleerden hebben ontdekt dat je makkelijker inslaapt door geschommel, maar ook dat de kwaliteit van slapen dan verbetert.
Dat verklaart waarom kindjes vaak in slaap vallen als je ze wiegt. Vroeger werden kinderwagens met dat doel rustig bewogen, tegenwoordig hollen pa of ma echter multitaskend achter een jogbuggy aan.
Hangmatten, schommelstoelen of een rustig schommelende trein wekken de slaap op. Dat wist ik al lang, maar nu is het neurowetenschappelijk verklaard.
Wel moeten de schommelbewegingen ritmisch zijn en niet te hard. Ook de website van Kassa van de Vara besteedt aandacht aan het onderzoek.
Het artikel legt overigens geen verband met de beweging in de baarmoeder die ons vertrouwd voorkomt en in slaap sust. Dat verband legt misschien alleen een kronkel in mijn eigen hersenen.

Expositie 'Lichaam'
Artikel website Kassa - Vara